wtorek, 15 listopada 2011

bo tajemnica jest najsłodsza, gdy się ją ukrywa...

nigdy nie pomyślałabym, że posiadanie sekretu w postaci bloga może przynieść tyle radości... Bo co takiego jest w tajemnicach, że czujemy się tak wyjątkowo? Czyżby fakt, że w ogóle istnieją? A może to, że to my decydujemy kiedy i komu je ujawnić? I czy w ogóle? Nie wiem. A może wiem, ale nie powiem?:) No właśnie... 

A teraz z innej beczki... 
Lekarz bez dłuższego namysłu wydał wyrok: "L4, droga Pani. Proszę zażywać to...i to.. i to...... I do końca tygodnia siedzimy w łóżku". 
"Kto siedzi, ten siedzi"- pomyślałam.





Dopadła mnie choroba. Czy te choroby zawsze muszą czyhać na człowieka tą smętną jesienią? Chyba szarość dni i wszechobecna wilgoć wystarczą, by doprowadzić każdego do szewskiej pasji. Mnie bynajmniej na pewno. Leżę więc w łóżku, sącząc malinową herbatę, zagryzając raz po raz kolejnymi porcjami leków. Jest bombowo:) Wtulam się w puchaty koc i coraz to mocniej przyciskam do siebie naszego psa. Patrzę jak opada jeden z ostatnich jaskrawych liści Bugenwilli, którą przywiozłam z Chorwacji. Mimo wszystko cieszy  mnie bardzo fakt, że mam nową narzutę. Że naszyłam sobie rude, skórzane łaty na białą marynarkę. I że choroby przecież kiedyś się kończą...





 PS. Załączam też fotki z naszej ostatniej wyprawy rowerowej na rynek. Długie, ciemne wieczory to wbrew pozorom jeden z plusów jesieni, które udało mi się uchwycić w obiektywie.









Ściskam,
paniKa

1 komentarz:

  1. Ojej!! Choroba dopadła ale widzę, że Ty nie próżnujesz Kochana:D Ale wykurować się trzeba, więc wtulaj się w tego cudnego psiaka i cieplusi kocyk i wracaj szybciutko do zdrówka:D
    Ściskam mocno!!

    OdpowiedzUsuń